Dał imię wodzie mineralnej "Tadeusz". Upamiętnili prof. Tadeusza Tempkę, pioniera polskiej hematologii

W Nowym Domu Zdrojowym w Krynicy-Zdroju odsłonięto (1 lutego) tablicę upamiętniającą prof. Tadeusza Tempkę, lekarza internistę i pioniera polskiej hematologii, w 50. rocznicę jego śmierci. 

Tablica zlokalizowana jest w hallu budynku, obok tablicy poświęconej prof. dr hab. inż Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie Władysławowi Dulińskiemu, badacza i eksperta wód mineralnych, a odsłoniętej w 2016 roku. 

Laudację wygłosił prof. Ryszard W. Gryglewski, kierownik Katedry Historii Medycyny UJ CM. 

Następnie, w sali balowej Starego Domu Zdrojowego, postać prof. Tempki przybliżył Artur Jurczyszyn lekarz, prof. dr hab. nauk medycznych, kierownik Ośrodka Leczenia Dyskrazji Plazmocytowych w Katedrze i Klinice Hematologii Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum w Krakowie.  

Współzałożyciel i prezes krakowskiej Fundacji Centrum Leczenia Szpiczaka, autor ponad 250 publikacji naukowych, redaktor siedmiu monografii książkowych z zakresu klinicznej hematologi oraz współredaktor naukowy książki "Profesor Tadeusz Tempka. Pionier polskiej hematologii". 

Prof. Tadeusz Tempka (1885 - 1974) był synem urzędnika Błażeja Tempki i Heleny Nowakowskiej. Miał trzech braci i dwie siostry, które zmarły w dzieciństwie na grużlicę. Ojciec osierocił rodzinę, gdy Tadeusz miał 10 lat. 

Po ukończeniu szkoły średniej, w latach 1904–1909 studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 1910–1914 pracował jako asystent Oddziału Wewnętrznego Szpitala Św. Łazarza w Krakowie.

W czasie I wojny światowej wcielony do amii austro-węgierskiej, w której był lekarzem wojskowym na frontach włoskimi bałkańskim.

- Profesor Tempka bardzo dużo podróżował po świecie.- opowiadał prof. Artur Jurczyszyn. 

- Posługiwał się biegle czterema językami obcymi, włoskim, angielskim, niemieckim i francuskim. Prace naukowe publikował po angielsku. 

W okresie międzywojennym przewodniczył Polskiemu Towarzystwu Balneologicznemu, redagował pismo „Acta Balneologica Polonica”. Był konsultantem i opiekunem naukowym sanatorium Lwigród, a następnie Nowego Domu Zdrojowego w Krynicy.

- Profesor był entuzjastą leczenia uzdrowiskowego. Gdy przyjeżdżał do Krynicy, zatrzymywał się w Nowym Domu Zdrojowym, zawsze w tym samym pokoju- mówił prof. Artur Jurczyszyn.  - Jego imieniem nazwano źródło wód mineralnych "Tadeusz", wspomagające leczenie niedokrwistości. 

Jako profesor, dla swoim studentów był bardzo wymagający. Nie postawił oceny wyższej niż "trójka.  Prof. Tadeusz Tempka zmarł 14 marca 1974 roku. Pochowany jest na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Jego imieniem zostanie wkrótce nazwane jedno z krakowskich rond. Na uroczystość odsłonięcia tablicy i wykład zaprosiło Uzdrowisko Krynica-Żegiestów S.A., wspólnie ze Stowarzyszeniem Miłośników Krynicy. (MK), fot. (MK).