Niemieckie przedszkole w Chełmcu. Sądecczyzna pod okupacją na archiwalnych zdjęciach
"Dzieci bawiące się na podwórku" - tak zatytułowano fotografię zrobioną w czerwcu 1941 roku przed budynkiem niemieckiego przedszkola w Chełmcu. W ten sposób uwieczniono też koniec bytowania Niemców na tych terenach, który trwał od wieków. Jeszcze przed pierwszą wojną światową Polacy i Niemcy żyli tu obok siebie.
W XVI w. Chełmiec przeszedł pod władanie Spytka Jordana, a później Sebastiana z Lubomierza. W następnym wieku był już własnością starostwa sądeckiego, wraz z którym przeszedł pod zarząd austriackiego zaborcy jeszcze przed pierwszym rozbiorem Polski. W XIX wieku część Chełmca została skolonizowana przez sprowadzonych tu osadników niemieckich, co spowodowało podział wsi na Chełmiec Polski i Chełmiec Niemiecki.
Po kasacji starosądeckiego zakonu w roku 1782 Chełmiec przeszedł w ręce rodziny Wittingów i należał do niej do roku 1945. W końcu XIX wieku Chełmiec Polski i Niemiecki liczyły odpowiednio 752 i 279 mieszkańców. Chełmiec Polski i Chełmiec Niemiecki stanowiły odrębne miejscowości i gminy jednostkowe w powiecie nowosądeckim; w 1921 roku liczyły po: 1119 i 373 mieszkańców.
1 sierpnia 1934 oba Chełmce weszły w skład nowo utworzonej zbiorowej gminy Chełmiec Polski w powiecie nowosądeckim w województwie krakowskim. 15 września 1934 roku Chełmiec Polski i Chełmiec Niemiecki utworzyły wspólną gromadę (sołectwo) o nazwie Chełmiec w gminie Chełmiec Polski.
Co oczywiste, II wojna światowa sprawiła, że relacje między Polakami a Niemcami się pogorszyły. W okresie II wojny światowej w Chełmcu istniał nawet obóz pracy przymusowej, w którym okupanci znęcali się nad ludnością polską. (BS fot: Narodowe Archiwum Cyfrowe) źródło: Wikipedia, małopolskie szlaki